1960'ların sonu ve 1970'lerin başlarında Apollo 11, 12 ve 14 uzay mekiklerinin ayda yaptığı araştırmalar insanoğlunun uzay macerasında önemli bilgiler edinmesini sağlamıştı. O dönem toplanan pek çok farklı veri, dönemin en gelişmiş bilgisayarları yardımıyla kaydedilmişti. Fakat toplanan verilerin çokluğu, her detaya aynı önemin verilmesini zorlaştırıyordu. O yüzden o zamanlarda önemsiz gibi görünen "ay tozu" ile ilgili 173 kaset dolusu bilgi, 1970'lerde kaldırıldıkları NASA arşivlerinde unutuldu gitti.
Yakın zamanda ay tozunun aslında ay üzerinde kurulacak bir üs hakkında çok kritik problemler oluşturabileceği ve var olan tüm bilgilerin gözden geçirilmesi gerektiği ortaya çıktı. Fakat sorun NASA'daki 173 kasetin "yanlış yerleştirilmiş" olduğu için bulunamaması... Neyse ki Sydney Üniversitesi'nde aynı kasetlerin bir kopyası bulunuyor.
Sorunlar burada bitmiyor...
Fakat sorunlar burada bitmiyor. Sydney Üniversitesi'ndeki kasetler ilk günkü halleriyle, yani 173 adet IBM 729 Mark V kasetinde bulunuyor. IBM tarafından geliştirilmiş olan bu teknoloji 1950'lerin sonlarından 1960'ların ortalarına kadar kullanıldı ve şu anda bu kasetleri okuyacak bir cihaz bulmak çok zor. Bilim adamları dünya üzerinde belki bir kaç çalışan okuyucu olabileceğini tahmin ediyordu. Neyse ki Avustralya Bilgisayar Müzesi'nde bir okuyucu bulundu. Ama ne yazık ki o da şu anda çalışmıyor.
İnsanların ay üzerinde bir üs kurma hayallerinin gerçekleşmesinde belirleyici olabilecek bu kasetlerin incelenebilmesi için şu anda cihaz tamir edilmeye çalışılıyor ve bu işlemin Ocak ayına kadar sürmesi bekleniyor. Büyüklüğü bir buzdolabı kadar olan cihazın teknolojisi çok eski ve bilim adamları üzerindeki bu kadar devrenin ne işe yaradığını anlamaya çalışarak işe başladılar.
Kısacası, insanlığın uzay macerasının bir sonraki adımının kaderi, bilim kurgu edebiyatının altın yıllarından kalma bir cihazın onarılabilmesine bağlı...