okuldan yeni mezun olmuşum, kariyer sitelerinden mesleğimle az çok ilgili bütün işlere başvurmuşum, telefon bekliyorum. neyse bir sabah telefon çaldı. iş görüşmesi daveti. süper. mülakattı, evrak toplamaydı vb... üç gün sonra işe başladım.
işe girerken, beklenti yükselmesin diye peşinen adama şunları şunları biliyorum demiştim. ok dedi, şunları bunları da burada öğrenirsin.
oh ne ala.
gel gör ki adam ilk günden baskı yapmaya başladı. şu iş nasıl gidiyor? lan nasıl gitsin daha bismillah, henüz sistemi anlamaya çalışıyorum.
o gün, patron denen tez canlı acımasız saat başı gelip gelişme var mı? nasıl son durum? diye soruyordu. sordukça beni strese sokuyordu. nereye düştüm ben böyle, benden beklenti yüksek, icat yapmamı bekliyor olmalı. halbuki ben üç kuruşa çalışacak yeni mezun kontejanından girmiştim işe...
o gün, yani ilk gün anladım olacakları. bu işi yapamayacaktım. istifa etmeliydim. iki hafta kadar devam ettikten sonra bir daha işe gitmedim. patrona da telefonla bildirdim istifamı. kızdı tabi. kızsın hıyar. hak etti.
siz yinede bana bakmayın tabii bişeye güvenmeden beş kuruyşsuz öle kalakalmakda var hani
