Yakında akıllı telefon üreticilerinin cep boyutunda bir ekrana sığabilecek piksel sayısı söz konusu olduğunda övünecek pek bir şeyi kalmayabilir. Cambridge Üniversitesi'ndeki araştırmacılar, Apple'ın Retina ekranlarında kullanılanlardan milyon kat daha küçük pikseller oluşturmanın bir yolunu buldu.
Araştırmacıların deneyinde pikseller ilk önce -bir metrenin sadece birkaç milyarda biri kadar boyuttaki- mikroskobik altın parçacıklarının polianilin adı verilen ve elektriksel bir alanın varlığında yapısını değiştirebilen elektroaktif bir polimer ile kaplanmasıyla oluşturuldu. Bu, polimer ve altın parçacıklarının karışımı ile gerçekleştirildi ve elde edilen tabaka daha sonra aynalı bir yüzeyle kaplanmış plastik bir filme püskürtüldü. Şaşırtıcı derecede basit bir işlem gibi görünen ve bu yeni teknolojinin en iyi özelliklerinden biri ise şu: Üretim nispeten kolay ve ucuz.
Fotonlar yayan kimyasal bir maddeyi aktif duruma getirmek yerine, ışık aslında bu mikroskobik altın parçacıkları ve bağlı oldukları yansıtıcı destek arasında sıkışıp kalıyor. Ancak pikseller küçültülmüş boyutlarına rağmen, doğrudan güneş ışığında bile insan gözüne çok daha büyük ve daha parlak görünen bir parıltı üretiyorlar. Her pikselin renkleri, her altın partikülün polimer kaplamasını değiştiren belirli bir elektrik akımı uygulanarak tüm spektrum boyunca da ayarlanabiliyor. Üstelik bu elektrik akımı bir kez değiştiğinde her bir piksel sahip olduğu rengini süresiz olarak koruyabildiğinden dolayı sürekli bir güç kaynağına ihtiyaç duyulmuyor. Bu nedenle üretiminin uygun ve esnek olmasının yanı sıra bu yeni teknolojinin kullanımı da ucuz.
Peki, bu altın tozu ekranları LCD'ler ve OLED'ler gibi diğer teknolojilerin yanında ne kadar pratik? Cambridge Üniversitesi'ndeki araştırmacılar, bu teknolojinin büyük binaların ekranlarına uygulanması ile boya işine gerek duymadan görünüşünü değiştirebilecek mimari hatlar ve hatta ahtapot veya mürekkepbalığı kamuflajına benzer şekilde aktif olarak kamufle eden giysiler gibi potansiyel uygulama alanları önerdi. Başka bir deyişle, kırılganlıkları ile öne çıkan geleneksel ekranlar için uygunsuz olabilecek alanlar, bu yeni teknoloji için öngörülen çalışma alanları oluyor.
Ancak bu yeni teknolojinin kullanıldığı ekranların sahip olacağı yenileme hızları bir hareketli videoyu göstermek için yeterli mi? Tekil pikseller tanınabilir görüntüler üretmek için yeterli doğrulukla kontrol edilebilir mi? Ekip şu anda yarattıkları bu teknolojinin geliştirilmesine yardımcı olacak ortaklar arıyor.