Muhafazakar haber ağı Newsmax'ın Beyaz Saray muhabiri Emerald Robinson, geçtiğimiz günlerde Moderna'nın COVID-19 aşısının "izlenebilmeniz için" lusiferaz içerdiğini tweetledi ve şunları yazdı: "Bunun nasıl bittiğini görmek için Yeni Ahit'in son kitabını okuyun..." Daha sonra silinen bu iddia, bir süre önce Facebook'ta yayılan "Moderna aşısı, 66.6 solüsyonunda 'Lusiferin' içerir. Bunu uyduramazsınız" iddialarını tekrarlıyordu.
Lusiferaz ve lusiferin birlikte kullanıldıklarında, ilaç ve aşıların erken prototiplenmesinde faydalı araçlar. Ancak, dünya nüfusunun yarısından fazlasına güvenli bir şekilde uygulanan COVID aşılarında da bunların ikisi de, tahmin edebileceğiniz gibi bulunmuyor.
Lusiferaz, organik bir bileşik olan lusiferinin ışık salmasına neden olan bir enzim ve bu ışık salınımı, lusiferaz ve lusiferin adlarının verilmesinin sebebi. Bu isimlerin türevi olan Latince kelime lucifer, ışık taşıyan anlamına gelir. Lucifer ayrıca "sabah yıldızı" anlamına da gelebilir ve tesadüfen, düşmüş baş meleğin Hıristiyan geleneğinde şeytan olmadan önceki adıdır.
Lusiferaz ve lusiferinin ışık salma reaksiyonu, ateşböceklerinin parlamasını sağlayan şeydir. Lusiferazlar ayrıca bazı denizanası türleri, mantarlar, bakteriler ve çeşitli deniz organizmaları da dahil olmak üzere diğer birçok parlayan organizmada doğal olarak bulunur.
Bu parıldayan organizmalar antik çağlardan beri hayranlıkla karşılanmış ve incelenmiş olsa da, 19. yüzyılın sonlarında Raphaël Dubois, lusiferaz ve lusiferini ilk tanımlayan (ve adlandıran) ve ışık yayan reaksiyondaki göreceli rollerini belirleyen kişi olarak kabul edilir.
Saf lusiferaz ilk olarak 1940'larda ateşböceklerinden başarıyla toplandı. Osamu Shimomura, saf lusiferini 1955'te Cyrpina adlı küçük deniz kabuklularından, yani onun tanımıyla "deniz ateşböcekleri"nden başarıyla izole eden ilk kişiydi. Shimomura daha sonra, belirli denizanası türlerinde doğal olarak bulunan yeşil floresan protein adı verilen başka bir ışık yayan işaretçiyi keşfetmesi ile 2008'de kimyada Nobel ödülünü kazanacaktı.
Lusiferaz yapmak için genetik planların tanımlanması onlarca yıl sürdü. Lusiferaz yapma talimatlarını içeren genlerin tanımlanması ve büyüyen bir ışık yayan işaretler repertuarı, belirli bir genin açık olduğu belirli bir konumu aydınlatmak gibi farklı biyolojik süreçlerin nasıl çalıştığını ve nerede gerçekleştiğini belirleyen birçok keşfi ateşledi.
Mevcut tüm COVID-19 aşıları, alıcının bağışıklık sistemini aynı görünen her şeyi tanıması ve yok etmesi için eğitmek amacıyla koronavirüsün dışında bulunan spike proteinini kullanıyor. Moderna ve Pfizer aşıları bunu, spike proteini üretmek için haberci RNA (mRNA) talimatları vererek yapıyor ve insan hücreleri, spike proteini üreten fabrikalar olarak kullanılıyor. Böylelikle kişi gelecekte gerçek koronavirüs ile enfekte olursa, bağışıklık sistemi onunla başa çıkmak için hazır oluyor.
Yine de mRNA doğrudan vücuda enjekte edilmiyor. Bir lipit kaplama içinde paketlenmesi gerekiyor.
Lipid (Moderna, Pfizer) dağıtım sistemlerinin hücrelere girmede ne kadar etkili olduğunun erken testleri, mRNA yükünün bir parçası olarak lusiferaz yapmak için talimatlar eklenerek gerçekleştirildi. Aşı dağıtım sistemleri, lusiferaz talimatlarını iletmede başarılı olurlarsa, lusiferin eklendiğinde parlayan bir reaksiyon meydana gelirdi.
Bu tür testler, bu dağıtım sistemlerinin ne kadar etkili olduğunu ve nereye gittiklerini erken hayvan çalışmalarında bulmak için oldukça faydalı görüldü. Ancak sadece aşı formülasyonlarını optimize etmek için kullanılıyorlar ve asla insanlarda kullanılmıyorlar.
2020'de Teksas Üniversitesi, Güney Florida Üniversitesi ve başka yerlerdeki gruplar, COVID teşhisi için hızlı laboratuvar tabanlı yöntemler oluşturmak, farklı COVID hastalarının antikorlarının yanı sıra antiviral ilaçların ve aşıların etkinliğini taramak ve test etmek için lusiferaz ve lusiferin kullandılar.
Bu testler için, koronavirüse benzeyen virüslere lusiferaz yapma talimatları eklendi. Daha sonra lusiferin eklenirse ve lusiferaz içeren virüs hücreleri başarıyla enfekte ettiyse, enfekte hücrelerden ışık yayılması ile etkinlik görülebiliyordu.
COVID'e karşı antikorları olan bir hastadan aşı veya enfeksiyon yoluyla kan alınırsa, kandaki bu antikorlar lusiferaz içeren virüslerin hücrelere bulaşmasını engeller ve ışık üretilmemelidir. Bu tür laboratuvar tabanlı testler, Moderna COVID aşısının farelerde, Pfizer aşısının insanlarda ve AstraZeneca aşısının hamsterlarda ne kadar etkili olduğuna dair erken değerlendirmelerde kullanılan yöntemlerden bazıları arasındaydı. Benzer şekilde remdesivir gibi ilaçların antiviral etkileri de bu yöntemle değerlendirildi. Bu testlerin hiçbiri, insanlara lusiferaz veya lusiferin enjekte edilmesini içermiyordu.
Her COVID aşısının içeriği halka açık. Ve kısacası, Moderna, Pfizer, Janssen ve AstraZeneca COVID aşılarının hiçbir bileşeni lusiferaz veya lusiferin içermiyor!