İlk kez 1927 yılında, Avustralya'nın Queensland Üniversitesi'nde, Profesör Thomas Parnell tarafından öğrencilerine bir kanıt sunmak için yapılan deney, günümüzde hala devam ediyor. İşin ilginç yanı bir 100 yıl kadar daha devam edecek gibi de gözüküyor.
Fizik profesörü öğrencilerine katı maddenin viskoz özellikleri olabileceğini kanıtlamak istedi. Deneyinde kullanmak üzere katranlı zift ve su geçirmez gemilerde kullanmak üzere bir çeşit kömür kullandı. Oda sıcaklığında bulunan zift, katı bir cisim olarak kendisini gösterdi; hatta bir çekiçle vurulduğu zaman kırılabilecek kadar katı bir hal alabildi. Yine de görüntüsü ve ağırlığına karşın, oda sıcaklığında yavaş bir şekilde aktığı gözlemlendi.
Bu zift deneyini gerçekleştirmek için Parnell erimiş ziftleri, önceden hazırladığı bir bardağa, kapalı bir huni sistemi üzerinde yavaşça damlatarak kanıtlamaya çalıştı ki bu deneme tam üç yıl sürdü. 1930 yılında açılan deney kapağıysa ziftin yavaş bir şekilde damlamasına izin verdi.
İlk damlanın bardağa düşmesi içinse tam tamına sekiz yıl geçmesi gerekti, ikinci damlaysa dokuz yıl sonra bardağa karıştı. Parnell 1948 yılında vefat etti; üçüncü damlaysa ancak 1954 yılında kendisini gösterebildi. Geçen zaman içerisinde bu deneyin haberini alan bir diğer fizikçi John Mainstone, Parnell'in deneyinin gün yüzüne çıkmasına sebep oldu.
Yeni hedef 2013...
Kendisi Queensland üniversitesi fizik bölümüne 1961 yılında girdi ve meslektaşının bardak içerisindeki "garip" objesi üzerinde çalışmaya başladı. Üniversiteyle yaptığı bir dizi konuşma üzerine bu ilginç deneyi gözler önüne çıkarma izni alan Mainstone sayesinde artık her damlayı düzeneğe kurulu bir web kamerası tarafından bizler de izleyebiliyoruz. Bilinen son ve toplamda sekizinci olan damlaysa 29 Kasım 2000 yılında damladı.
Düzenek üzerindeki akışkanlık büyük ölçüde oda sıcaklığına dayanıyor ve yapılan hesaplamalara göre bir sonraki damla 2013 yılının bir döneminde meydana gelecek. Mainstone'a göre deneyde bulunan bütün ziftin damlamasıyla en azından 100 yıl daha sürecek. Parnel ve Mainstone yaptıkları bu deneyden dolayı fizik alanında Ig Nobel ödülüne layık görüldükleri gibi aynı zamanda da bilinen en uzun laboratuar deneyi olarak da Guinness Rekorlar Kitabına adlarını yazdırmayı başardılar.