Beyin cerrahı Sergio Canavero, iki yıl önce yaptığı duyuruyla şaşkına çevirmişti: Canavero, Aralık 2017'de, tarihteki ilk insan kafası naklini gerçekleştirdiğini söyledi. Bunun ardından akıllarda teknik ve etik sayısız soru işareti oluştu.
Soruların genellikle en başta geleni ise şuydu: Kafa ve gövde nereden bulunacak? En azından Emory Üniversitesi'nden nöro-ahlakbilimci Karen Rommelfanger'ın kafasını kurcalayan soru, bu.
Canavero 2016'da bir maymunun kafasını naklettiğini iddia etse de, omuriliği tekrar bağlamadığı gibi, nakille ilgili bir belge de yayınlamadı. Canavero bu ay ise bir insan cesedinde kafa nakli yaptığını, omurilik, sinir ve kan damarı bağlantılarını gerçekleştirdiğini söyledi. Canavero'ya göre bir sonraki adım ise bu işi yaşayan bir insanda gerçekleştirmek. Ancak haliyle Canavero'nun bu işi yapabileceğine dair ciddi şüpheler var.
Canavero'nun yaşayan bir insanın kafasını başka bir bedene nakletmeyi başarıp başaramayacağı bir yana, bu işi yaparken hangi vücudun kullanılacağı önemli bir konu. Çünkü farklı kültürler, bedenin sahibinin rızası ve ölüm, bu konuda akılda birçok sorunun doğmasına yol açıyor. Nakil sırasında kullanılacak vücudun ölmemiş olması ve bedenin sahibinin rızasının bulunmaması, Batı'da birçok etik sınırın aşılması demek.
Rommelfanger, bu işin "eninde sonunda biri üzerinde deneneceğini" kabul diyor. Ancak Çindeki etik olmayan organ toplamayı örnek veren Rommelfanger'a göre mesele, bunun kişilerin gerçek rızasıyla mı gerçekleştirileceği. Dahası ölen bir kişi eğer kafa nakli sonrasında "hortlayacak" ise, rızasının olup olmadığını nereden bileceğiz?
Rommelfanger, böyle bir şey geliştirmek için çabalamasını bile sorguluyor ve şunları söylüyor: "Neden böyle bir teknoloji geliştiriliyor ki? İnsan vücudunun ayarlanmaya veya onarılmaya ihtiyaç duyan bir otomobile benzetildiği bir kültürde yaşıyoruz. Bu teknoloji beynini bilgisayara indirip sürekli yaşamayı isteyen, aşırı zengin, Silikon Vadisi tipleri için geliştiriliyor."