Gerçekten bir bilgisayar simülasyonu içinde yaşıyor olabilir miyiz? Bunu anlamanın bir yolu var mı? Bu sorular filozofların antik çağlardan beri tartıştığı temel konular arasında. Geçtiğimiz yılın başlarında gerçekleşen Isaac Asimov anısında düzenlenen büyük tartışma programında, yüksek statüde fizikçiler ve felsefeciler bu problemi tartıştı ve hipotezin ne kadar gerçek olabileceğini çözmeye çalıştı.
Müzakerenin moderatörlüğünü yapan fizikçi Neil deGrasse Tyson'a göre şu an bir simülasyonun içinde yaşıyor olma ihtimalimiz %50. MIT kozmoloğu Max Tegmark tarafından da anlatıldığı gibi, bir simülasyon içinde yaşayan insanların eninde sonunda evrenin kurallarının değimez ve matematiksel olduğunu keşfedecektir. İlginç şekilde, şu an dünyamızda da bilim insanları evrenin değişmez kurallar ile çalıştığını keşfediyor.
Tabii ki tüm bilim insanları ve filozoflar bu hipoteze katılmıyor. New York Üniversitesi'nden Profesör David Chalmers'ın argümanı şu: "Eğer argümanınız doğruysa, evrenin simülasyon olmadığına dair kanıt bulmak imkansız, çünkü bu kanıt da taklit edilebilir."
Oxford Üniversitesi'nde çalışan teorik fizikçi Zhoar Ringel ve Dmitry Kovrizhin'in Science Advances dergisinde yayınladıkları makaleye göre, şu an bir simülasyonda yaşamıyoruz. Ancak Profesör Chalmers'in argümanından farklı olarak, bu sorunun sadece objektif olmadığı, ayrıca prensipler üzerine kurulu olduğu için kanıtlanabileceğini söylüyor.
Ringel ve Kovrizhin, anomaliler arzeden kuantum sistemlerinin taklit edilmesinin imkansız olduğunu kanıtladı. Bunu da kuantum Hall efekti ile açıkladılar. Sorun şu ki, sadece yüz adet elektronun simülasyonda canlandırılabilmesi için gözlemlenebilir evrenden daha büyük bir belleğe sahip bir bilgisayara ihtiyaç duyulacaktır.
Son olarak, kuantum Hall etkisi, taklit edilmesi imkansız olan anomalilerden sadece biri. Yani evrenimizin bir simülasyon olabilmesi için evrenin kendisinden defalarca kat daha büyük bir bilgisayara ihtiyaç var, bu da simülasyon hipotezini oldukça gerek dışı bir varsayıma dönüştürüyor.