Uydular için batarya üretimi oldukça zor bir iş. Uyduların zorlu şartlar altında mükemmel bir şekilde çalışmalarının zorunlu olmasının yanı sıra, bir görev için tam olarak ne kadar güç gerekeceğini tahmin etmek de başlı başına büyük bir zorluk. Bunun sonucu olarak da uzaya gönderilen çoğu uydu, ihtiyaçları olandan çok daha yüksek batarya seviyeleri ile fırlatılıyor. Bataryaların fazla yer kaplaması ise, deneyler ve malzemeler için kullanılabilecek alanın boşa harcanması anlamına geliyor.
Ancak artık Saarland Üniversitesi bilim insanları, mühendislerin uzaydaki farklı görevler için ne kadar güç gerektiği konusunda çok daha doğru tahminler yapmalarına imkan tanıyan bir model geliştirmiş durumda. Araştırma lideri Holder Hermanns, diğer bazı şeylerin yanı sıra, "yenilenme etkisine" de yeterince dikkat edilmediğini söylüyor. Hermanns, bu etkiyi cep telefonu örneği ile açıklıyor: "Eğer bir telefon şarjı bittiği için kapanırsa, genellikle birkaç dakika bekledikten sonra kısa bir süre için bile olsa telefonu tekrar açarak kullanabilirsiniz."
Hermanns ve öğrencileri Gilles Nies ile Marvin Stenger bunu ve diğer pek çok etkeni içine alan yeni bir batarya modeli geliştirdiler. Bu model ile tam olarak ne kadar enerjinin kullanılabilir olduğunu ve bu enerjinin ne kadarının "kimyasal olarak bağlı" olduğunu yani hemen kullanıma hazır olmadığını belirleyebiliyor. Alınan sonuç da uydu yöneticilerine bataryanın tamamen enerjisini kaybetme ihtimalini gösteriyor.
Aslında bu araştırma sadece uzayda işe yarar değil. Hermanns'ın söylediği üzere iyi bir batarya modeli pek çok farklı durumda işe yarıyor. Şu anda en etkili olacağı alanlardan biri de elektrikli arabaların enerji kullanımları olarak gözüküyor.