Honda'nın Son Teknoloji Rüzgar Tüneli: Dünya'nın En Gelişmişi Artık O...

Formula 1, yılın ilk iki yarışıyla birlikte yine hayatımıza giriş yaptı. Birkaç on yıldır otomobil sporuna, yere basma kuvveti ve aerodinamiğin uygulanması hakim oldu. Bu nedenle, dünyanın en gelişmiş döner yol rüzgar tünelinin, ekiplerin çoğunun bulunduğu İngiltere'de veya belki de İtalya'nın Maranello'sunda bulunacağını düşünülebilirsiniz.

Ancak bu onur artık, 124 milyon dolarlık yeni bir tesisin faaliyete geçmek üzere olduğu Ohio'daki Honda Otomotiv Laboratuvarlarına ("HALO") ait.

HALO, Columbus'un hemen dışında, araç test alanı ve test parkurundan oluşan Ulaştırma Araştırma Merkezi'nde bulunuyor. Tesis, dışarıdan bakıldığında ve Ferrari'nin İtalya'daki Renzo Piano tasarımlı tüneliyle karşılaştırıldığında nispeten alçakgönüllü bir görünüme sahip. Ancak içerisinde ayrı bir hikaye bulunuyor.

201.2 metrelik üç çeyrek açık jet tünelinin temelinde 6,700 hp (5 MW) General Electric motor tarafından çalıştırılan 8 metrelik bir fan yer alıyor. Fanın 12 karbon fiber kanadı, tünel duvarına sadece 4 mm boşluk bırakarak yerinde sabitlenmiş. Ve sadece 250 rpm'lik bir azami hıza sahip olmasına rağmen, fan, bir turboşarjın rotorundan bile daha dengeli.

Dakikada 250 devir size oldukça düşük geliyorsa, haklısınız; fandan çıkan hava maksimum hızda yalnızca 40 km/s hızla hareket ediyor. Sonrasında hava, tesisin havayı 10-50°C arasında herhangi bir yerde sabit bir sıcaklıkta tutmasını sağlayan 352 metrekarelik büyük bir ısı eşanjöründen geçiyor.

HALO'daki tüm rüzgar tüneli faaliyetlerinden sorumlu olan Honda'dan Mike Unger tarafından açıklandığı üzere "Bunu yapmamızın nedeni esas olarak akustik amaçlar için. Arabalar alüminyum, plastik ve karbon fiber ve kauçuktan yapılmıştır ve hepsi farklı oranlarda genişleyip büzülür. Dolayısıyla tüm bunlar boşluklar açar ve kapatır."

Isı eşanjöründen gelen hava, tünelin etrafından geçerken bir dizi döner kanattan geçer. Ancak tünel, test odasının önündeki bir ağız aracılığıyla büzülür ve bu, havayı 7:1'e kadar bir faktörle sıkıştırarak, maksimum 310 km/s hıza çıkartır.

Bundan sonra ne olacağı, test odasının nasıl yapılandırıldığına bağlı. Yüksek hızlı aerodinamik performansı test etmek için test muhtemelen geniş bantlı yuvarlanan yolu içerecektir. Bu 0,8 mm'lik çelik kayış, tekerleklerin dönmesine izin verirken aracı yerinde tutan kollara monte edilmiş araç ile, hava ile aynı hızda hareket eder. Test ayrıca kaldırma, sürükleme ve eğimdeki değişiklikleri de ölçüyor.

Dönen yol, bir arabayı doğrudan test etmekle de sınırlı değil. Aslında 180 derecelik bir döner tabla üzerine monte edilmiş ve bu, sadece mühendislerin ve teknisyenlerin testlerini kurmalarını kolaylaştırmakla kalmıyor, aynı zamanda yan rüzgarların ve sapmanın etkilerini incelemelerine de olanak tanıyor.

Bu konudaki etkileyici yeteneklerine rağmen, bu tür yüksek hızlı testler, HALO'da gerçekleştirilen çalışmaların muhtemelen küçük bir kısmını temsil edecek. Otomobil üreticileri elektriğe yöneldikçe, yol otomobili aerodinamiği artık her zamankinden daha önemli hale geliyor, çünkü sürtünmedeki küçük azalmalar bile verimlilikte bir artış anlamına geliyor. Bu tür testler için 310km/s hıza ulaşabilmek pek işe yaramıyor.

Bu nedenle tünel, değiştirilebilir yuvarlanma yollarıyla tasarlanıyor. 40 tonluk döner yol modüllerinden birini diğeriyle değiştirmek yaklaşık dört saat sürüyor. İkinci döner yol 250 km/s maksimum hıza uyum sağlayabilir ve her bir lastik için bir tane ve tekerleklerin izi içinde aracın uzunluğunun altında çalışan beşinci bir tane olmak üzere beş kayışa sahip. Zeminde, kayışların her birinin önünde, aksi takdirde sonuçları karıştıracak olan sınır tabakasını kontrol eden iki yarık beliriyor.

Test araçlarının frenleri ve süspansiyonları devre dışıdır, böylece tekerlekler parazitik sürtünme olmadan dönebiliyor. Ayrıca HALO, bir otomobilin ön alanını yaklaşık iki dakika içinde hesaplamak için bir lazer tarama sistemine sahip ve bu bilgi rüzgar tünelinin sonuçlarının anlamlı olması için çok önemli.

Heyecan verici otomobil üreticileri sadece araçlarını modernize etmekle ilgilenmiyor. Bir içten yanmalı motor güç aktarma organının gürültülü senfonisi olmadığında, artık herkes teknolojisini rüzgar gürültüsü açısından geliştirmek zorunda (aeroakustik).

Aeroakustik test için dönen yol gerekli değil, bu nedenle araba, bandı koruyan akustik bir kaplamanın üzerine oturtulur. Gürültü testi için üçüncü bir modül oluşturmaktansa iki döner yol modülünden birini kapatmak muhtemelen daha kolaydır, çünkü başka bir modüle değiştirilmesi dört saat sürer.

Aerodinamik yükleri ölçmek yerine, test arabası, akustik diziler halinde düzenlenmiş toplam 502 yönlü mikrofon ve arabanın içine yerleştirilmiş 54 mikrofon daha içeren bir mikrofon düzeniyle çevrilidir. Bu mikrofonlar mühendislere otomobilin hangi parçasının sessizliği sağlamak için nasıl bir ince ayara ihtiyacı olduğunu söyleyebilir..