Bilgisayar depolama birimlerinin gelişimi!
Depolama birimleri, 1940'larda delikli kartlardan bugünlere nasıl geldi? İşte depolama birimi tarihi
3
8
Sabit diskin habercisi olan bu manyetik silindirler, metal ile kaplanmış ferromanyetik kayıt madde silindirlerinden oluşuyordu (manyetik teypler gibi). Sabit disklerde olduğu gibi, manyetik silindirin de kafaları vardı. Ancak manyetik silindirler, veriyi aramak yerine sahip olduğu birçok statik kafa ile doğru manyetik sektörün hizaya gelmesini bekliyordu.
Farklı boyutlarda ve hızlarda birçok silindir mevcuttu, ancak en başarılarından bir tanesi, resimde gördüğünüz 4 inç (10.1 cm) çapındaki ve 16 inç (40.6cm) uzunluğundaki 12.500 RPM dönüş hızına sahip küçük IBM modeliydi. Manyetik silindirler, genel olarak birkaç kilobayt veri saklayabiliyorlardı.
Manyetik silindirler, 1950'lerin sonlarında manyetik çekirdek belleği ve sabit diskler ortaya çıkana dek elektrikli bilgisayarların ana çalışma belleği rolünü oynadılar.
4
8
1980'lere kadar kalıcı olan bir veri yazmanın tek yolu, manyetizma kullanmaktı. Delikli kartlar ve manyetik teypler de veri depolama için kullanılıyorlardı, ancak ilk bilgisayarların mekanik olmayan iç parçalarına göre çok yavaşlardı. Manyetik çekirdek belleği ise uzun süreli depolayabilen ilk rastgele erişim belleği idi (RAM).
Manyetik çekirdek belleği, veri okuma ve yazma işini 2mm çapındaki ferrit halkalarının manyetizmasını ayarlayarak yapıyordu. Size çılgınca gelebilir, ancak çekirdek belleğin tek üretimi insan elinde mikroskoptan bakarak yapılıyordu ve bu iş için başta konfeksiyonculardan faydalanılıyordu. 1950'lerin başlarında icat edilen çekirdek bellekler, 1960'larda fiyatı düşene dek manyetik silindirlerin yerine geçemedi.
5
8
Manyetik çekirdek belleği, bilgisayar RAM'lerinde manyetik silindirlerin yerini alsa da, manyetik teypler uzun dönemli depolamanın kaçılınmaz araçlarıydı. Anacak IBM'e göre RAM ile teypler arasında bulunan yeni bir depolama birimine ihtiyaç vardı: rastgele erişim depolama. Dolayısıyla IBM, 1953'de sabit diskleri icat etti.
1956'da sevkiyatı yapılan IBM 305 RAMAC bilgisayar, ilk sabit diske sahipti. 9m x 15m boyutlarındaki dev bilgisayarın ilk ticari sabit diski, 1.5 metrelik bir küptü. 24 inç'lik (61cm) plaklara ve 5MB kapasiteye sahip olan cihaz, 64.000 delikli kartın yerine geçiyordu. 1.200 RPM ile dönen plaklarda okuma ve yazma için sadece iki kafa kullanılıyordu. Dönüş hızının yavaş oluşu ise, erişim hızının 1 saniye gibi yavaş bir değer olmasıyla sonuçlanıyordu.
Sabit disklerin fiziksel karakteristikleri, o zamandan beri aynı kaldı.
6
8
1960'ların sonlarında, bilgisayarlara veri yüklemek için hantal delikli kartlar ve manyetik teypler kullanılırken IBM, taşınabilir ve ekonomik bir depolama birimi icat etmek üzereydi: Disketler. 1971'de ortaya çıkan ilk disket, 8 inç çapa (20cm) sahipti ve 80KB veri taşıyabiliyordu. Ancak disk, sadece okunabiliyor; üzerine veri yazılamıyordu (fotoğrafta gördüğünüz büyük disk). Memorex ise 1972'de ilk okuma/yazma destekli disket sürücüsünü icat etti. 1973'te ise IBM, bilgisayarlarındaki delikli kart okuyucularını okuma/yazma destekli disket sürücüleriyle değiştirmeye başladı.
8 inç'lik disketlerin zamanla çok büyük gelmesi ile 5.5 inç'lik disketler ortaya çıktı. Bu disketler daha az veri saklayabilse de, sürücülerin maliyeti çok daha düşüktü.
80'lerin başında ekonomik disk ve disket sürücülerinin ortaya çıkması, IBM PC ve Commodore 64 gibi ev ve iş tabanlı bilgisayarların gelişmesinde büyük rol oynadı.