Yoksa müziği öldüreceği söylenen internet müziği kurtarıyor mu?
Müzik dünyasında Napster ile yeni bir çağ açıldığı tartışmasız bir gerçek. İnternet kullanıcıları diledikleri müzik eserine, özgürce ve pratik şekilde, ellerinin altındaki bilgisayar üzerinden ulaşmanın keyfine vardıktan sonra, müziğe sahip olmanın daha zor ve üstelik ücretli yolu olan albüm satışları düzenli olarak düşmeye başladı. Paniğe kapılan müzik endüstrisinin aldığı önlemleri herkes duymuştur. Napster’a karşı açtıkları davada sitenin geliştiricilerini o kadar sıkıştırdılar ki, Napster sonunda hizmet vermeyi kesip yeni bir düzenlemeye gitmeyi ve müzik dağıtımını ücret karşılığında yapmayı, karını müzik endüstrisi ile paylaşmayı kabul etti. Ama onun açtığı kapıyı kapatmak mümkün olmadı. Onlarca paylaşım programı, “yasadışı dosya paylaşımı bizim değil, kullanıcının sorunudur” argümanı ile ortaya çıktı ve bu savunma ile hukuki başarılar da kaydedip güçlenmeye başlayınca, müzik endüstrisi sağlam bir darbe yedi. Aslında tüm yasal veya etik sorunlardan öte, tartışmanın hep geri planda kalan bir yanı vardı. Müzik endüstrisi müşterilerin her zaman daha hızlı, daha pratik, daha ucuz hizmet alma talebini anlamakta zorlanmıştı ve internetin varlığı, etkisi, gücü reddedilip görmezden gelindikçe, oluşan boşluğu yasadışı kopyalamaya imkan tanıyan P2P yazılımları dolduracaktı.
Endüstri hatasını fark edince, online müzik satışı yapan iTunes gibi siteler yaygınlaşmaya başladı; ama şu sıralar daha önemli bir gelişme yaşanıyor. Müzik yapımcıları, potansiyel müşterilerinin internete olan ilgisini, yatırımlarını doğru şekillendirmek için kullanmaya karar verdi ve bundan sonra yeni grupları, şarkıcıları önce internet üzerinde deneyeceklerini, albümleri internet üzerinde online satacakları nı ve ilgi gören şarkıcıların albümlerini fiziksel olarak basıp dağıtacaklarını açıkladılar. Yapımcılar, bir şarkıcının başarılı sayılması için şarkılarının internet üzerinden, para ödenerek beş bin kez indirilmesini ön koşul kabul edecekler.