İnsan görüşü genel olarak retinaya bağlı durumda. Bir dijital kameranın görüntü algılayıcısı gibi göz topunun arka duvarında duran bu bölüm, üzerine düşen ışığı elektrik sinyallerine çevirerek beyne gönderiyor.
Ancak Dünya genelinde pek çok kişi, sonradan edinen veya kalıtsal hastalıklar sebebiyle hasarlı retinalara ve buna bağlı olarak da görme problemlerine sahip. Geçmişte bu sorunun çözümü sadece sınırlı fayda sağlayabilen sert, katı malzemelerin kullanılmasını içermekteydi. Ancak artık Oxford Üniversitesi kimyageri Vanessa Restrepo-Schild'in kullandığı sentetik dokular ile geliştirilen yapay retina, insan biyolojisine oldukça benzer durumda. Bu retina, yumuşak su damlaları ve biyolojik hücre duvarı proteinlerinden oluşmakta.
Gerçek dokuda olduğu gibi hücreler pikseller gibi çalışıyor ve ışığa tepki vererek gözün arkasındaki nöronları çalıştıracak olan elektrik sinyallerini oluşturuyor. Yumuşak retinanın, mekanik bir cihazdan çok daha ılımlı olmasından dolayı reddedilme ihtimali oldukça düşük.
Restrepo-Schild'in söylediği üzere "insan gözü inanılmaz derecede hassas ve bu yüzden metal retina implantları gibi yabancı varlıkların çok hasar vermeleri ve iltihaplara ve/ya yararlara sebep olması mümkün."
"Ancak biyolojik sentetik bir implant yumuşak ve su tabanlı, (bu yüzden) göz ortamına çok daha dost canlısı."
Şu ana kadar retina sadece laboratuvar ortamlarında ve monokrom olarak test edilmiş durumda. Bir sonraki adım, bu retinanın bir implant olarak ne kadar iyi çalıştığını görmek ve renkleri, hatta şekilleri ve sinyalleri algılama yeteneğini geliştirmek...