1996-2001 yılları arasında Afganistan'da Taliban yönetimi sırasında filmler ve müzikler gibi popüler eğlence yöntemleri yasaklanmıştı. Taliban, sistemli bir şekilde bulabildikleri tüm filmleri yok ediyor ve özellikle Afganistan hükümetinin işlettiği firmayı hedefliyorlardı. Ayrılmadan önce bulabildikleri tüm filmleri yakmış ve bu süreç içerisinde nesiller boyu gelişmekte olan büyük bir kültür birikimini yok etmeye çalışmışlardı.
Eğer Habibullah Ali ve arkadaşları bu filmleri kurtarmak için hayatlarını riske atmasalardı, belki de bu çaba başarılı olacaktı. Büyük bir çoğunluğu Afganistan'da barış ve huzur olan bir dönemi gösteren bu filmleri korumak için, Afgan film çalışanları film makaralarını firmanın merkezinde çeşitli yerlere gizlediler. Firmanın genel yöneticisi Mohammad Ibraham Arify'nin AFP'ye söylediğine göre film makaraları, Hint veya Batı filmleri olarak işaretlenmiş kutular içinde yere gömülmüş fıçılarda saklanmaktaydılar.
Şu anda ekibin elinde toplamda 100000 saat süren 7000 civarında film bulunmakta ve dijitalleştirme sürecine başlamaktalar. Ekip, bu sürecin iki yılda tamamlanmasını hedeflemekte ancak bu süreç, kataloglamayı, her makarayı hasarlar için incelemeyi ve filmleri izleyerek konularını bulmayı içeren oldukça uzun bir işlem olmakta. Çalışanlardan M. Fayaz Lufti'nin söylediğine göre tek bir film için bu süreç 4 gün olabiliyor.
Medyanın dijitalleştirilmesinin ve bu tarihi kayıtların korunmasının önemi için pek çok sebep var ancak Afganistan için bu durum ayrıca önemli. Kayıtlar, 1920'lere kadar giden, yani Afganistan'ın Sovyet yönetimine geçmesinin öncesindeki zamanı kapsayan pek çok film ve belgesel içeriyor